Znaczenie techniki bel canto w stylizowanych pieśniach ludowych

Ostatnio moje zainteresowania skupiły się na poszerzeniu dorobku wokalnego o artystyczne pieśni kultur muzycznych różnych narodów. Kultury ludowe były sferą różnorodnych odniesień do artystycznej stylizacji podejmowanej przez wielu kompozytorów. W mojej działalności koncertowej i dydaktycznej spotykałam się z takimi utworami, a jednocześnie odczuwałam dotkliwy brak literatury specjalistycznej, która tłumaczyłaby te zagadnienia od strony muzykologicznej i teorii wykonawstwa muzycznego.
Moją uwagę zwróciły kultury muzyczne należące do europejskiego dorobku kulturowego, które w istotny sposób przyczyniły się do rozwoju pieśni artystycznej. W toku studiów na ten temat zauważyłam wielką różnorodność pierwotnego źródła tej muzyki, wpływającej na różne ludowe typy wykonawstwa muzycznego. Dobrałam zróżnicowane pieśni, które reprezentują odmienne, chociaż przenikające się kręgi kulturowe, a co za tym idzie – różnorodne maniery wykonawcze. Dla kultury hiszpańskich Gitanos jest to cante hondo i cante chico z wpływami flamenco, krąg cygańsko-węgierski reprezentowany jest przez czardasza. W pieśni żydowskiej można zaobserwować językowy i wokalny wpływ śpiewu synagogalnego oraz pieśni i tańców chasydzkich, natomiast kulturę wschodniosłowiańską (ukraińską) charakteryzuje wielogłosowość i biały śpiew (Ze Wstępu).